149 acetates

Afgelopen maandag plaatste Jeff Gold op zijn website Record Mecca een uitvoerig stuk over het vinden van 149 acetates met muziek van Bob Dylan uit de jaren 1969 en 1970. Zo'n vondst is natuurlijk de droom van iedere verzamelaar. Tijd om, met de informatie die op internet te vinden is, een en ander op een rijtje te zetten.
Zo'n drie maanden geleden kwam Jeff Gold in contact met de broer van de inmiddels overleden eigenaresse van een pand aan 124 W. Houston Street in Greenwich Village. Dat pand was ooit het eigendom van Bob Dylan. In een kast had de broer van de eigenaresse twee dozen gevonden waarin 149 acetates zaten. De acetates werden door Jeff Gold gekocht.
Gold riep vervolgens de hulp in van Zach Cowie voor het maken van digitale kopieën van de acetates, en Nederlander Arie de Reus voor het vergelijken van de muziek op de acetates met de opnamen die eerder officieel werden uitgebracht.
De acetates bleken allemaal muziek te bevatten van Bob Dylan, opgenomen tijdens de sessies voor Nashville Skyline, Self Portrait en New Morning. Al deze acetates waren ooit in het bezit van Bob Dylan. Hij gebruikte ze om eerder gemaakte opnamen terug te luisteren en voor het samenstellen van de tracklist van de eerder genoemde albums. De vondst bevat grofweg evenveel 10" als 12" acetates. Op een 10" acetate staat over het algemeen één nummer, op een 12"acetate meerdere nummers.
Wanneer je er van uit gaat dat een 12" acetate gemiddeld zo'n 5 nummers bevat, kom je in totaal uit op grofweg 450 nummers op deze 149 acetates. Let wel: dat betekent niet 450 verschillende nummers. Meerdere acetates bevatten 'niet meer' dan bekende nummers in een mogelijke volgorde waarin ze mogelijk op Self Portrait of New Morning zouden kunnen verschijnen of in een alternatieve mix.
Maar deze 149 acetates bevatten ook een aantal verrassingen. Jeff Gold noemt in zijn stuk op de website van Record Mecca drie outtakes: versies van "Ring of Fire" en "Folsom Prison Blues", opgenomen tijdens de sessies voor Self Portrait, en een gospel-achtige versie van "Tomorrow Is a Long Time", opgenomen tijdens de sessies voor New Morning.
Naast deze drie outtakes bevatten de acetates vele alternatieve mixen en edits van reeds bekende nummers.
Tot zover de belangrijkste informatie zoals die te vinden is op Record Mecca en op de website van Rolling Stone. (Ik verwacht een soortgelijk stuk in de tijdschrift-editie van Rolling Stone, mogelijk met nog meer informatie en de naam Arie de Reus.... Wanneer werd een Nederlander voor het laatst in de pagina's van Rolling Stone genoemd?)

Aangezien ik Jeff Gold niet ken en hij mij ook niet nodig heeft om de acetates te beluisteren, en gezien het feit dat ik niet het geld heb om één of meerdere van de door Gold aangeboden acetates aan te schaffen, lijkt het hierbij te blijven. Daarin ben ik niet uniek. Er zullen maar weinig mensen zijn die de muziek op deze acetates zullen horen. Toch stopt het verhaal daar niet. Wie verder kijkt kan veel belangrijke informatie vinden op de website van Record Mecca.
Informatie die inzicht geeft in Dylans manier van werken, informatie over de ontstaansgeschiedenis van Nashville Skyline, Self Portrait en New Morning.  Het eerste dat van belang is, is dat de 149 acetates ooit in het bezit waren van Bob Dylan. Enkele hoezen van deze acetates bevatten door producer Bob Johnston en / of door Dylan geschreven aantekeningen.
Op de website van Record Mecca staan foto's van 10 van de 149 aetates afgebeeld. In die afbeeldingen schuilt een ware schat aan informatie. (Beste Jeff Gold, stuur mij ook de foto's van die andere 139 acetates. Astjeblieft?)

Nashville Skyline
Van Nashville Skyline staan foto's van twee 'one sided acetates' op Record Mecca. Op de eerste acetate staat kant A van Nashville Skyline, op de tweede kant B. Deze acetates waren ooit het bezit van Bob Dylan zelf. De foto's zelf geven geen verdere informatie. De door Jeff Gold gegeven informatie over deze twee acetates is wel interesant. Gold geeft de volgende tracklist:
Side 1 Girl From The North Country (with Johnny Cash)/Nashville Skyline Rag/One More Night/I Threw It All Away/Peggy Day
Side 2 Lay Lady Lay/To Be Alone With You/Tell Me That It Isn’t True/Country Pie/Tonight I’ll Be Staying There With You
Dit lijkt op het eerste oog 'gewoon' Nashville Skyline, maar... wie beter kijkt ziet dat op deze acetates "To Be Alone With You" en "One More Night" in vergelijking met de uitgebrachte versie van Nashville Skyline van plaats zijn verwisseld.

Self Portrait
De eerste Self Portrait acetate bevat 1 nummer: "Like a Rolling Stone". Deze acetate bevat als enige informatie de tracktijd 5:26 en 'cut #1'. Dit laatste zou er op kunnen duiden dat er meer dan 1 acetate met "Like a Rolling Stone" in de twee dozen vol acetates zaten.

De tweede Self Portrait acetate bevat kant 1 van Self Portrait, inclusief de door Bob Johnston geschreven tracklist op de hoes:
1. All the Tired Hores
2. Alberta #1
3. I Forgot More
4. Days of 49
5. In The Early Morning Rain
6. Little Sadie #2
Deze tracklist is identiek aan kant 1 van Self Portrait zoals wij het kennen, daarbij ga ik er van uit dat "Little Sadie #2" dezelfde opname is als "In Search of Little Sadie".
Wie echter naar het label kijkt van deze acetate, ziet een andere tracklist voor kant 1 van Self Portrait:
1. Alberta #1
2. I Forgot More
3. Days of '49
4. In The Early Morning Rain
5. Little Sadie #2
6. It Hurts Me Too
Het lijkt mij logisch dat de acetate de op het label genoemde tracklist speelt. Er zijn, denk ik, twee mogelijkheden voor het niet overeenkomen van de tracklist op het label en op de hoes: 1. de hoes en acetate horen niet bij elkaar. 2. de tracklist op de hoes is er later, tijdens het luisteren, op geschreven als een alternatief.
De tracklist zoals op het label van deze acetate staat geschreven is wel interessant. Ik heb "All The Tired Horses" altijd gehoord als een nummer dat bewust als openingstrack voor Self Portrait werd opgenomen. Gisteravond las ik in fanzine The Bridge no. 22 een artikel waarin dit ook min of meer gesuggereerd wordt. Echter, uit de tracklist op het label van deze acetate blijkt dat "Alberta #1" ooit overwogen is als openingstrack voor Self Portrait.
Deze zes nummers werden allemaal opgenomen voor "All The Tired Horses" werd opgenomen. Alleen "Alberta #1" werd net als "All The Tired Horses" opgenomen op 5 maart 1970, alle andere nummers werden tijdens eerdere sessies opgenomen. Kan het misschien zo zijn dat deze acetate op 5 maart na de opname van "Alberta #1" en voor de opname van "All The Tired Horses" werd gemaakt?

De derde Self Portrait acetate bevat kant 3 van dit album. Deze foto bevat een schat aan informatie. Allereerst is er de tracklist op het label van de acetate. Deze tracklist komt overeen met de tracklist op Self Portrait.
1. Copper Kettle
2. Gotta Travel On
3. Blue Moon
4. The Boxer
5. Mighty Quinn
6. Take Me As I Am
Op de hoes van deze acetate staat een alternatieve tracklist in het handschrift van Bob Johnston:
1. Gotta Travel On
2. Living The Blues
3. The Boxer
4. The Mighty Quinn
5. Take Me As I Am
6. Copper Kettle
Deze door Bob Johnston gemaakte tracklist is door Bob Dylan veranderd in een voorstel voor een alternatieve tracklist van kant 3:
1. Take Me As I Am
2. Copper Kettle
3. Gotta Travel On
4. Blue Moon
5. The Boxer
6. The Mighty Quinn
Het lijkt er op dat de tracklists zoals die op de hoes zijn geschreven door Bob Johnston en Bob Dylan vooraf gingen aan de uiteindelijke tracklist, de tracklist zoals die op het label van de acetate staat. Zou dit betekenen dat de hoes beschreven is voor de acetate werd gemaakt, of zijn de alternatieve tracklists van Johnston en Dylan van na het maken van de acetate, maar werd uiteindelijk het besluit genomen om toch de eerder gemaakte tracklist te handhaven?

De vierde en laatste Self Portrait acetate bevat kant 4 van dit album, maar met een alternatieve tracklist:
1. The Mistrel Boy
2. She Belongs To Me
3. New Song #1
4. Alberta
5. All The Tired Horses
Verrassing 1: deze acetate bevat 'slechts' vijf in plaats van zes nummers op kant 4 van Self Portrait. Verrassing 2: Er is overwogen om "All The Tired Horses" Self Portrait te laten afsluiten in plaats van te openen (zie boven).
Volgens Jeff Gold is "New Song #1" "Wigwam". Dit komt overeen met de informatie die Michael Kroogsgaard geeft in zijn overzicht van Bob Dylans opnamesessies. Op 4 maart 1970 werd "Wigwam" opgenomen. Op de 'recording sheet' werd dit nummer "New Song #1" genoemd. (Daarna deed Dylan een poging om "Time Passes Slowly" op te nemen, dat werd "New Song #2" op de 'recording sheet'.)

Jeff Gold schrijft terecht op zijn website: "While Dylan once claimed he made Self Portrait as an album his fans “couldn’t possibly like” he clearly spent a great deal of time refining and perfecting it." Dit blijkt al uit bovenstaande en waarschijnlijk nog veel meer uit de acetates van Self Portrait waar we nog geen foto's van gezien hebben.

New Morning
De eerste New Morning acetate bevat "The Man In Me". Naast de titel van het nummer staat op het label van deze acetate 'B-1'. Ik interpreteer dit als kant B track 1. Uiteindelijk kwam "The Man In Me" terecht op kant B van New Morning, maar niet als eerste, maar als derde track.
Op de hoes staat verder in dikke, rode stift geschreven: "Bring Ron up all the way. Piano up on long fade." De Ron in deze opmerking is natuurlijk gitarist Ron Cornelius.

De tweede New Morning acetate bevat volgens de tracklist op het label de zes nummers van kant B van dit album in de juiste volgorde. Interessant zijn de aantekeningen die Bob Dylan op de hoes van deze acetate maakte:
1. Man in me [...] off me 1 /2 // 3/ 4.
2. Take of bass run of Three Angels
3. Put "[...] Here we go" in New Morning
         _______________________
4. Man in me
        ______ girls voices

Op beide plaatsen waar in bovenstaande [...] staat, staat op de hoes een woord dat ik niet kan lezen.
De meest interessante opmerking is:
3. Put "[...] Here we go" in New Morning
Alleen op de allereerste Amerikaanse persing (en op persingen uit andere landen) is aan het begin van "New Morning" "Ok, here we go" te horen. Op latere Amerikaanse persingen is dit niet meer te horen. Uit de aantekening van Bob Dylan op de hoes van deze acetate blijkt dat Bob Dylan wilde dat dit "Ok, here we go" aan het begin van "New Morning" behouden bleef.

De derde New Morning acetate lijkt van een eerdere datum te zijn dan bovenstaande acetate. Ook deze acetate bevat meerdere nummers en lijkt een voorstel te zijn voor de tracklist van kant A (op de hoes staat een grote A geschreven).
De tracklist:
1. New Morning
2. Father of Night
3. Sign On The Window
4. Tomorrow Is a Long Time
5. If Dogs Run Free
Opvallend is de aanwezigheid van "Tomorrow Is a Long Time" op deze tracklist. Volgens Jeff Gold gaat het hier om de gospelachtige versie van dit nummer.
Ook op de hoes van deze acetate staan door Bob Dylan gemaakte aantekeningen:

1. OK
2. No - girls in too much echo [de woorden staan op de hoes op twee regels]
   original
3. Dat [?] is better
4. OK 
5. OK

Track twee, "Father of Night" bevat op deze acetate, volgens Dylan, dus te veel echo op de achtergrondzangeressen.
Wat Dylan bedoelt met 'original' tussen 2 en 3, weet ik niet.
Track 3: De opmerking suggereert dat er in ieder geval nog 1 eerdere versie van "Sign On The Window" is.

New Morning acetate 4 bevat "One More Weekend". Het gaat hier om dezelfde take als op New Morning, maar dan in een alternatieve mix. Verder geen informatie.

New Morning acetate 5 bevat "Winterlude". Volgens het label gaat het om 'Al's mix'. Deze 'Al' is natuurlijk Al Kooper. Volgens de Jeff Gold gegeven informatie gaat het om dezelfde versie als op New Morning.

Tot zover de informatie en mijn speculatie die ik heb kunnen vinden door te kijken naar de afbeeldingen van 10 van de 149 door Jeff Gold gevonden acetates van Bob Dylan en de door Jeff Gold gegeven informatie op zijn website Record Mecca.
Wat ik met bovenstaande vooral heb willen laten zien is dat de vondst van deze acetates niet alleen een droom is voor iedere verzamelaar, maar dat deze vondst ook een schat aan informatie bevat.
Natuurlijk wil ik net als iedere Dylan-liefhebber de muziek op die 149 acetates horen, maar minstens net zo graag zou ik de foto's van die andere 139 acetates willen zien.