De mythe doorgeprikt

Is er een connectie tussen The Warehouse Tapes en Another Self Portrait?

15 Juli 2013

‘In 2012 a tape was found…’ Met deze woorden begint het filmpje ter aankondiging van de release van Another Self Portrait. Het zijn woorden die iedere Dylan-liefhebber zo langzamerhand kan dromen. Nog voor we Bob Dylan horen zingen in bewust filmpje, zegt dezelfde stem op samenzweerderige toon: ‘These recordings became the inspiration for The Bootleg Series volume 10 – Another Self Portrait’.

25 augustus 2013

Another Self Portrait ligt sinds twee dagen in Europa in de winkel. De Amerikaanse Dylan-liefhebber moet nog twee dagen wachten voor hij Another Self Portrait tot zich kan nemen.

De website Expecting Rain is al dagen gevuld met vele links naar berichten over Another Self Portrait. De eerste link van vandaag heeft de titel ‘The Warehouse tapes: Is this were Columbia “discovered” the material for Another Self Portrait?’. Wie op de link klikt, hoort een kort audiofragment van CNN over de zogenaamde Warehouse tapes.

Wacht even, heeft iemand hier de bron voor Another Self Portrait bloot gelegd en daarmee een belangrijke historische ontdekking gedaan, of slaat iemand hier de plank finaal mis door twee zaken – The Warehouse Tapes en Another Self Portrait – met elkaar te verbinden die dan misschien ogenschijnlijk wel iets met elkaar te maken lijken te hebben, maar bij nader onderzoek los van elkaar blijken te staan?

Dit vraagt om verder kijken dan de oppervlakte. Zijn The Warehouse Tapes nou wel of niet de bron voor Another Self Portrait geweest?

The Warehouse Tapes

Wat zijn dat, The Warehouse Tapes? In de zomer van 1993 werd er in de allereerste aflevering van fanzine On The Tracks een door Christopher Hann geschreven artikel over The Warehouse Tapes gepubliceerd. Uit dat artikel haal ik de volgende informatie: De voormalige Columbia-medewerker Michael Figlio sloeg vanaf 1979 duizenden studiotapes op in een opslag. Die tapes bevatten opnamen van veel artiesten uit de Columbia-stal. De tapes zijn afkomstig uit de Columbia Recording Studios in Nashville.

Nadat in 1990 Figlio een aantal malen niet op tijd de huur voor de opslagruimte had betaald, werden de tapes tijdens een veiling verkocht. Doug en Brenda Cole kochten de tapes voor 50 dollar.

In juni 1993 werden de tapes voor 5 à 6000 dollar verkocht aan Clark Enslin. Enslin vatte het plan op om de opnamen op de tapes uit te brengen waarna een serie rechtszaken volgde.

Tot zover de relevante informatie uit het artikel uit de eerste aflevering van On The Tracks.

Eind 1995 verscheen er wederom een artikel over The Warehouse Tapes in On The Tracks, dit keer geschreven door Tony Norman. In dit artikel staat nog één voor dit stuk relevante zin: ‘While the inventory of the [Warehouse] tapes hasn’t been completed, the Dylan material already uncovered includes crystal clear unreleased renditions of “Wild thing”, “Blue moon”, “Take a message to Mary”, “Ring of fire” and “Lay, lady, lay”.’

Eind 2008 werd een van de Warehouse tapes op ebay te koop aangeboden. Bij de advertentie plaatste de verkoper een stukje audio waarin wat fragmenten van de aangeboden Warehouse Tape te horen zijn. Op die aangeboden tape staan vijf versies van ‘Lay, lady, lay’ (waarvan drie compleet) en ‘Going to Chicago’.

Wanneer ik al deze songtitels op een rijtje zet, kom ik tot de conclusie dat de genoemde nummers op de Warehouse Tapes met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid tijdens twee sessies zijn opgenomen. De vijf takes van ‘Lay, lady, lay’ zijn waarschijnlijk op 14 februari 1969 opgenomen, ‘Take a message to mary’, ‘Blue moon’ en ‘Ring of fire’ komen waarschijnlijk van de sessie op 3 mei 1969. Deze beide sessies vonden plaats in de Columbia Recording Studios in Nasville. ‘Wild thing’ en ‘Going to Chicago’ heb ik in het sessie-overzicht van Michael Krogsgaard niet gevonden. Echter, uit het artikel in On the tracks uit 1993 blijkt dat alle zogenaamde Warehouse Tapes afkomstig zijn van de Columbia Recording Studio in Nashville.

De sessies voor Nashville Skyline en de sessies in 1969 voor Self Portrait vonden plaats in die studio in Nashville. De opnamesessies voor Self Portrait in maart 1970 vonden plaats in de Columbia Recording Studios in New York, niet in Nashville. De onder supervisie van Bob Johnston staande overdubsessies voor Self Portrait vonden wel plaats in de studio in Nashville.

Another Self Portrait

Wie de informatie zoals die gegeven wordt in het boekwerk bij Another Self Portrait bekijkt, ziet dat het overgrote deel van de 35 nummers op dit album afkomstig is van sessies in maart en juni 1970. Deze opnamen werden gemaakt in de Columbia Recording Studios in New York, niet in Nashville.

Daaruit valt al de conclusie te trekken dat de aanname dat The Warehouse Tapes de (inspiratie-) bron vormden voor de tracklist van Another Self Portrait klinkklare onzin is.

Van de 35 nummers op Another Self Portrait zijn er twee die mogelijk afkomstig zijn van een van de Warehouse Tapes, namelijk ‘I threw it all away’ en ‘Country Pie’.

Twee nummers, meer niet.

‘In 2012 a tape was found…’, zo begint het filmpje ter promotie van Another Self Portrait. ‘These recordings became the inspiration for The Bootleg Series volume 10 – Another Self Portrait’. Waar die gevonden tape vandaan is gekomen weet ik niet, maar in ieder geval niet uit de opslagplaats waar Michael Figlio vanaf 1979 studiotapes uit de Columbia Recording Studios in Nashville bewaarde.

Het is tijd om de mythe de wereld uit te helpen voor het eigen leven gaat leiden: The Warehouse Tapes hebben weinig tot niks te maken met Another Self Portrait.