'Mevrouw Tom' kijkt verschrikt op & vraagt 'wat is dit?' wanneer de eerste tonen van 'Return to me' van Dean Martin door de kamer dwarrelen. Ik schrik niet, ik heb deze muziek immers zelf opgezet. Ik wist van te voren ook niet wat ik kon verwachten, ik heb dit nog nooit eerder gehoord.
Ik leg het 'mevrouw Tom' niet met woorden uit, ik zet - wanneer Dean Martin is uitgezongen - Dylans versie van 'Return to me' op, laat het een minuutje draaien & zeg dan 'dit is hetzelfde nummer, maar dan beter. Dit is Dylan.' Meer is niet nodig.
Ik weet ook niet goed waarom ik zo graag Dean Martins versie van 'Return to me' wil horen. Het kan niet om het vergelijken gaan, nog voor ik een noot heb gehoord weet ik al bijna zeker dat ik Dylans versie toch wel beter zal vinden. Ik heb lang geleden de hoop opgegeven ooit iets van mezelf te begrijpen. Ik ben er niet minder gelukkig door.
Tweede Paasdag, het blijft regenen. Hele volksstammen zullen wel weer naar de meubelboulevard getrokken zijn. Ik heb het boek The Help uitgelezen. 'Mevrouw Tom' & ik willen wel een nieuwe stoel kopen, maar niet op Tweede Paasdag. Op Tweede Paasdag is het ons veel te druk, veel te 'gezellig' op de meubelboulevard.
Nu ik The Help heb uitgelezen, mag ik van mezelf in een nieuw boek beginnen, ook al ben ik ook nog aan het lezen in een oude aflevering van fanzine Dignity, de verzamelde werken van Jotie T'Hooft, de dagboeken van C.O. Jellema & een boek met essays over de jaren zestig. Ik lees zelden tot nooit in één boek, ik ben altijd ergens halverwege een aantal boeken.
Al maanden ligt het boek Making people's music; Moe Asch and Folkways records van Peter D. Goldsmith te wachten om gelezen te worden. Misschien dat ik daar in begin. Splinternieuw boek, in de ramsch gekocht. Volgens de index is er nogal wat Dylan in de pagina's van dit boek te vinden.
En dan ergens tussendoor wil ik nog even werken aan het nieuwe boek. Ergens in mijn achterhoofd kriebelt al een mogelijke titel. Ik ben er nog niet helemaal uit. Bovendien moet er nog het een & ander geschreven worden.
Ik draai gewoon nog één keer 'Return to me', om mezelf de tijd te geven nog eens te overdenken wat ik ga lezen. Niet Dean Martin, die heb ik inmiddels één keer gehoord & één keer is genoeg. Ik draai gewoon weer ouderwets Dylan.
Return to me
For my heart wants you only
Hurry home, hurry home
Won't you, please, hurry home
to my heart?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten