Eerder vandaag publiceerde ik het stuk Dylan en politiek geschreven door Frits en een reactie op dit stuk van mijzelf. Frits heeft op mijn stuk gereageerd (en ik zal ook nog weer reageren op zijn stuk). Dit hoeft geen dialoog tussen Frits en mij te blijven, heb je een mening, laat het weten.
Dylan en politiek, deel 2
Vanzelfsprekend is Dylan geen Amerikaanse stemwijzer. Evenmin is hij te vinden op een kieslijst van de Democraten of Republikeinen. En inderdaad wist Grossman zijn producten goed te verkopen. Veel Dylan-teksten zijn weinig politiek. Maar toch, geëngageerd is Dylan wel te noemen.
Neem bijvoorbeeld Only a pawn in their game en het al eerder genoemde Neighborhood Bully. Wellicht geen verkiezingsprogramma, wel een ideologie die je in een bepaalde hoek kunt noemen – om de complexe Dylanesque wereld toch maar wat overzichtelijk te houden.
Wat niet per sé politiek is, kan wel politiek gerelateerd zijn. The lonesome death of Hattie Carrol gaat inderdaad over onrecht – maar is dat onrecht in geschapen in een verschrikkelijk slecht politiek klimaat? De moord op Fortuyn werd gedaan door een sandalen-dragende milieu-activist – maar was dat ook niet een politieke moord? Met andere woorden: alles is politiek, maar politiek is niet alles (Harry Kuitert). En Dylan zelf: We live in a political world.
Liep Dylan niet mee in de protestmars van Martin Luther King? Werd hij ook niet uitgenodigd door de linkse elite, die hij vervolgens voor de kop stootte door te zeggen dat hij wel iets van zichzelf herkende in Lee Harvey Oswald?
We hoeven niet alles tot politiek te 'veredelen'. Maar zou een van 's werelds grootste singer/songwriters geen mening hebben over politiek?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten