de foto, de herinnering & de warmte


Het onweer hangt in de lucht en na enkele nachten slecht slapen - mede door de warmte - hebben de ogen de neiging om al vroeg in de avond dicht te zakken. De zomer lijkt nu definitief over het land te zijn gevallen - geef mij maar het voorjaar, wanneer nog niet alles klam aanvoelt. Eerder op de avond verder gegaan met het lezen in een oude aflevering van Isis, maar - zoals boven reeds gemeld - kost het moeite om de ogen open te houden. Ergens halverwege een recensie van de serie concerten in Londen in november 2005, heb ik de oude Isis maar even aan de kant gelegd. Het boeit wel, maar... enfin, daar zijn de oude, vermoeide ogen weer.
Een kwartiertje achter de pc, ter afwisseling, en al struinend over het net kwam ik bovenstaande foto tegen.
Starend naar die foto begint de muziek in mijn achterhoofd te zingen, en voor ik het weet hoor ik weer flarden van het laatste concert dat ik bezocht, april vorig jaar. Flarden van Man in the long black coat en Mr. Tambourine man en Tough mama. Ik zie weer de vrouw naast mij zitten - één uit het gezelschap van velen, gekomen om Dylan van het 'nog te zien'-lijstje te kunnen schrappen - handtas op schoot, bier in een plastic beker in de hand en wijzend richting podium, de woorden welke is nou eigenlijk Bob Dylan en En ken nog geen één nummer schreeuwend, schaamteloos, naar een ieder die het maar horen wil (en ook naar wie het niet horen wil, helaas). De zelfverklaarde Dylanoloog vlak voor mij met uitgeprinte setlists van de voorgaande concerten en de bravoure van voor mij is dit gesneden koek moet halverwege vol schaamte bekennen dat ook hij Tough mama niet had zien aankomen.
Twee dagen geleden droeg ik voor het eerst de pet die ik op 15 juni 1998 kocht, na afloop van mijn eerste Dylanconcert. Ik ben er niet de man naar om in T-shirts met een afbeelding van Dylan te lopen, laat staan met een pet op mijn kop met op de voorkant het eye-logo en op de achterkant Don't think twice, it's all right. Maar twee dagen geleden had ik de bescherming van een pet nodig tegen de felle zon en dit was de enige pet die voor het grijpen lag.
Na 12 jaar toch nog een keer gedragen.

De Amerikaanse tournee

Steeds meer data voor Dylan's aanstaande tournee door Amerika worden bekend gemaakt. Hieronder een bijgewerkte lijst van de data van deze tournee:

4 augustus: Austin
6 augustus: Oklahoma city
7 augustus: Kansas city
8 augustus: Lincoln
10 augustus: Sturgis
11 augustus: Billings
12 augustus: Casper
14 augustus: Jackson
15 augustus: Boise
17 augustus: Park City
18 augustus: Las Vegas
19 augustus: Ontario
21 augustus: Monterey
22 augustus: Lake Tahoe
27 augustus: Bend
28 augustus: Troutdale
29 augustus: Troutdale
31 augustus: Missoula
1 september: Post Falls
3 september: Yakima
4 september: Seatlle

Ik verwacht dat er tussen 22 en 27 augustus nog wel meer concerten gepland zullen worden.

Setlist 29 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. This wheel's on fire
03. Just like Tom Thumb's blues
04. Just like a woman
05. Beyond here lies nothin'
06. Simple twist of fate
07. Things have changed
08. Po' boy
09. Honest with me
10. Masters of war
11. Highway 61 revisited
12. Ain't talkin'
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower

Het nieuwe boek van Sid Griffin

Gisteren schreef ik dat ik verwachtte dat het nieuwe boek van Sid Griffin - Shelter from the storm; Bob Dylan's Rolling thunder years - ieder moment door de brievenbus kon vallen. Vandaag was het zover. Vlak na het uitpakken van het boek ben ik achter mijn computer gekropen om Rob o.a. mijn eerste indrukken van het boek via de e-mail te sturen. Hieronder het stuk uit de e-mail over dit boek:

Hallo Rob,

Sinds gisteravond weer online, zoals je misschien op de weblog heb gezien.
Vandaag viel het boek van Sid Griffin door de brievenbus. Ik heb nog geen letter gelezen, heb het boek toen minuten geleden voor het eerst opgepakt. Eerste indrukken dus, niet meer. Het boek oogt een stuk slanker dan Griffin's boek over The Basement tapes. Het aantal bladzijdes bevestigt dat alleen maar: 254 t.o.v. 336 bladzijdes. Dat vond ik toch een beetje een tegenvaller, gek genoeg had ik een dikker boek verwacht dan het boek over The Basement tapes. Nou zegt dat natuurlijk nog niks over de kwaliteit van het boek, maar het lijkt mij dat er over The Rolling Thunder years - zoals het in de ondertitel heet - meer dan genoeg te schrijven valt. De wijze van binden, bladspiegel enz. lijken erg op die van het boek over The Basement tapes. Alle hoofdstukken worden ook weer vooraf gegaan door een zwarte bladzijde met daarop de titel en een foto. Net als in het boek over The Basement tapes is steeds dezelfde foto gebruikt. Uitgeverij Jaw Bone weet hoe een mooi boek te maken. Bij het openslaan en het omslaan van de eerste bladzijde volgt op de linkerpagina een mooie kleurenfoto van Dylan en de rechterpagina is de titelpagina. Als je dan weer omslaat staar je tegen de inhoudsopgave aan, daarover later meer. Nou had ik verwacht, als ik weer om zou slaan, dat dan het daadwerkelijke boek zou beginnen. Meer niet dus, nog geen tekst, maar een foto-katern. De foto's zijn deels in kleur en deels is zwart-wit. De meeste foto's zijn niet nieuw, wel mooi afgedrukt. De foto's worden afgewisseld met afbeeldingen van o.a. de Trail map of the Rolling Thunder Revue, een handbill en een poster van Renaldo & Clara. Op bladzijde 18 begint het boek pas 'echt' met een introduction. Na deze introductie, en dan kom ik bij de inhoudsopgave, telt het boek 9 hoofdstukken:
- The world of John Hammond
- Desire and Rolling thunder

- Roger McGuinn's Rolling thunder bus tape

- Main title theme: the backdrop to Renaldo & Clara

- Renaldo & Clara: the four-hour dream

- Clearwater, Florida: the NBC network television special

- Hard rain: bicentennial spring

- Fort Collins, Colorado: The Hard rain television special

- The Japanese Hard rain television special

Na deze negen hoofdstukken volgen nog een soort nawoord, de gebruikelijke lijsten als discografie en een index.
Veel over de Hard rain tv-special dus en ook die Rolling thunder bus tape kan interessant zijn, om er eens twee zaken uit te lichten. Bladerend door het hoofdstuk met de titel Roger McGuinn's Rolling thunder bus tape, zie ik dat het gaat om letterlijke transcripties van tapes. Vele deelnemers van The Rolling thunder revue komen aan het woord, maar de grote afwezige op deze tapes is toch wel Dylan. Nergens kom ik, tijdens het snel doorbladeren, zijn naam tegen in de transcripties - althans niet als deelnemer, mogelijk wel als onderwerp van de gesprekken. Al met al - mede doordat ik zeer positief denk over Griffin's vorige boek - nodigt dit boek uit om te lezen. Ik kan bijna niet wachten om er in te beginnen.

groet,


Tom

Setlist 28 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It's all over now, baby blue
03. I'll be your baby tonight
04. Just like a woman
05. The levee's gonna break
06. Tangled up in blue
07. Tweedle dee & tweedle dum
08. Love sick
09. Cold irons bound
10. Mr. Tambourine man
11. Highway 61 revisited
12. Not dark yet
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. Blowin' in the wind

De inhaalslag (Dylan kort #466)

Ik heb een paar dagen zonder internet gezeten, maar ben weer terug! In deze paar dagen heb ik twee dingen geleerd: je verbijten over een ergernis kost veel energie en ik heb internet een grote plek in mijn dagelijkse leven gegeven.
Maar zonder verder al te lang stil te staan bij wat geweest is, hierbij de inhaalslag:
Folksinger's choice: In 1962 werd Dylan voor de radio door Cynthia Gooding geïnterviewd. Tussen de vragen door speelde Dylan een aantal nummers, waaronder Smokestack lightning, Standing on the highway en Roll on, John. Een opname van deze radioshow, in zeer goede kwaliteit, circuleert al sinds jaren, echter, deze opname is nu door het label Left Field Media officieel uitgebracht.
Ik heb deze cd inmiddels besteld, zodra ik 'm gehoord heb, meer hierover.
40-cd boxset: Een tijdje geleden berichtte ik hier over de plannen van Columbia Legacy om een 40-cd boxset uit te brengen. Aanvankelijk was ik wat sceptisch, maar er bleek meer waarheid in het gerucht te zitten dan ik aanvankelijk wilde aannemen.
Inmiddels is er (iets meer) duidelijkheid: de 40-cd boxset zou bestaan uit 38-cd's met Dylan's back catalog minus één album (waarschijnlijk het album Dylan uit 1973) en 2 cd's met niet eerder uitgebracht materiaal. [Het was even puzzelen hoe aan 38 cd's te komen: alleen Dylan's studio-albums + Greatest hits 1, 2 en 3 zijn samen 36 titels, waarvan 2 dubbelcd's, als ik me niet verteld heb.]
Deze release is echter niet zozeer afgelast, als wel op de lange baan geschoven.
Ondertussen werkt Columbia Legacy aan twee mogelijke andere releases (let op: mogelijke, nog niks staat vast). De eerste is een 8 cd boxset met daarin al Dylan's vroege albums in mono. Ik neem aan dat het gaat om al Dylan's albums t/m John Wesley Harding minus Greatest hits. Deze release zo best wel eens geïnspireerd kunnen zijn op de onlangs uitgebrachte Beatles boxset en het succes daarvan.
De tweede is deel 9 van The Bootleg series. Het laatste gerucht is dat het een 2 cd uitgave zal zijn met non-live materiaal dat reeds circuleert, maar in (veel) betere geluidskwaliteit.
(bron: Isis issue 150 1/2, de Isis website.)

Vergeet niet onderstaande bijdragen van Fish Truck en Frits te lezen!

Nog even wat persoonlijke notities voor ik een inhaalslag maak met de setlists [overigens staat Dylan vanavond Carcassonne, Frankrijk op het podium]. Afgelopen zaterdag een platenbeurs bezocht. Op een beurs moet je altijd een beetje geluk hebben en om de één of andere reden lacht het geluk mij vaak toe op de beurs. Afgelopen zaterdag ook weer. Stel je de volgende scène voor: een kraam met kratten vol elpees, achter de kraam een Engelse dame en heer. In één van de kratten een stapeltje van een stuk of tien elpees van Dylan die ik plichtmatig doorblader. Bijna aan het eind trek ik een exemplaar van Good as I been to you uit de krat. Deze plaat is in Nederland geperst, maar werd niet in Nederland verkocht. Geperst voor de export dus. In Nederland was de plaat alleen te koop door 'm te (laten) importeren. Deze plaat is slechts in kleine hoeveelheden geperst en bijzonder moeilijk te vinden. Als er al eens een exemplaar opduikt, dan wordt deze vaak voor astronomische bedragen verkocht.
Het is an sich dus al een klein wondertje dat ik deze elpee Überhaupt ben tegengekomen, maar het mooiste komt nog. Het stickertje met de prijs was van de plastic beschermhoes gegaan en blijven plakken aan de hoes van de elpee ervoor in de bak. Voorzichtig peuterde ik het stickertje van de elpee ervoor af en zag tot mijn grote schrik en jubelstemming dat de vraagprijs zes euro bedroeg. Zes euro!
En zelfs dat is nog niet het eind van het verhaal. Voor zes euro een exemplaar van Good as I been to you vinden, dan is de eerst gedachte: dit moet een kapotgedraaid, vol krassen zittend exemplaar zijn (en zelfs dan is zes euro nog een koopje). De plaat voorzichtig uit de hoes gehaald, en wat bleek? Een ongedraaid exemplaar!
Bij thuiskomst de plaat op de platenspeler gelegd, de platenspeler op de computer aangesloten en een digitale kopie gemaakt. Deze digitale kopie op cd gebrand.
Dit klinkt vele malen beter de cd-uitgave van dit album. De beste manier om naar Good as I been to you te luisteren? De elpee draaien, direct gevolgd door de digitale kopie.
[ook beurservaring? laat het me weten! tom_dylan@hotmail.com]
In de afgelopen dagen erg veel gelezen in oude afleveringen van Isis, zonder internet had ik immers tijd genoeg. En uiteraard erg veel muziek gedraaid. Nu ik bijna door de stapel oude afleveringen van Isis ben, krijg ik binnenkort tijd om een aantal recent uitgekomen boeken over Dylan te lezen. Uiteraard - zoals ik eerder beloofd heb - zal ik na lezing kort schrijven over deze boeken.
Het nieuwe boek van Sid Griffin zou 1 juni 2010 uitkomen, maar dit werd uitgesteld. Ik heb inmiddels begrepen dat het boek onlangs daadwerkelijk verschenen is en verwacht het dan ook binnenkort in mijn brievenbus te vinden.
Later meer, het voelt goed om weer terug te zijn.

setlist 24 juni 2010:
01.Rainy day women #12 &35
02. Señor (tales of yankee power)
03. Watching the river flow
04. Just like a woman
05. High water (for Charley Patton)
06. Tangled up in blue
07. Honest with me
08. Girl of the North country
09. Cold irons bound
10. Love sick
11. Highway61 revisited
12. Spirit on the water
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. Blowin' in the wind

setlist 26 juni 2010:
01.Rainy day women # 12 & 35
02. Don't think twice, it's all right
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. Honest with me
06. Simple twist of fate
07. High water (for Charley Patton)
08. Blind Willie McTell
09. Highway 61 revisited
10. Shelter from the storm
11. Thunder on the mountain
12. Ballad of a thin man
(encore)
13. Like a rolling stone

Dylan in Frankrijk

Hallo Tom

Hier wat foto’s van Bob en consorten in Frankrijk, waar ik drie geweldige shows heb beleefd.

Qua publiek vielen me de relatief talrijke tieners en jonge twintigers op, niet door ouders meegetroond maar in vriendengroepjes van 2 tot 6 of zo, dus op eigen initiatief. Als je met een paar gaat praten blijkt “de legende” een grotere aantrekkingskracht te zijn dan dat ze alle songs kennen maar ik vond het opvallend. En hoopgevend, wat dat ook wil zeggen. Viel me vorig jaar ook in Duitsland op, ik heb daar bootleg ruilcontact met studenten in Düsseldorf die ook weer ruilen in allerlei Duitse studentenmilieus.

In Nice waren er ook nogal wat types, ja hoe zal ik het zeggen, artistiek, mafia achtig modieus, van die vrouwtjes die er een beetje junkieachtig uitzien, sluik blond haar, 40 kilo en een minimaal jurkje gemaakt van een Amerikaanse vlag zal ik maar zeggen, dat soort 40 jaar terug zou je zeggen Anita Pallenberg-types komt weer terug alleen nog veel dunner. Met mannen in pakken en grote horloges. Ik heb er nog tussen gestaan, maar daarover later meer, dat waren VIPs. Die villa Nellcote, de laatste tijd weer vaak in het nieuws geweest, dat was niet voor niks ook in of vlak bij Nice volgens mij.

In Lyon was ik iets na half zeven in de zaal en kwam ca 3e rij terecht, achter Stu’s monitors dus goed zicht op Bob. Het concert stond gepland voor half acht, nogal vroeg, maar wat me ook opviel was dat er geen deuntjes over de PA worden gespeeld maar iemand, ik neem aan Jack Kerouac, die voorleest uit On The Road. Daar was wel weer wat Barbara Streisand doorheen gemixt (people who need people are the luckiest people, ik moet dan altijd aan Sjef van Oekel denken), maar toch, na drie keer dezelfde stukken uit On The Road (en Barbara dus) heb je het wel gehoord en mag de volgende keer de geluidstechnicus gewoon weer zijn cd-tje met blues standards (of zo) opzetten.

Verder (wat je toch onthoudt van zo’n avond hè) vond ik dat de grijze monitormixer de introductie nogal afraffelde, het klonk een beetje alsof hij schoon genoeg heeft van wéér make up in the seventies, wéér emerged to find Jesus en wéér shifted gears. Benieuwd of dat over een tijdje anders gedaan wordt. In Nice en Marseille heb ik de hele intro gemist maar dat lag aan andere dingen.

Vooruitlopend daarop, Fransen, het blijft een eigenzinnig volkje, wat dacht je van Anelka, Evra, Domenech, scheldpartijen, stakingen en wat dies meer zij waar ze het op Europe1 en Inter echt, ik overdrijf niet, dagenlang uitsluitend over hebben gehad. Elke keer als ik dacht, ik schakel over op de radio voor de voetbal uitslagen was er weer een pedagoog, een socioloog, een Afrika kenner, een oud international, een Franse Johan Derksen, alle professoren en gedragsdeskundigen van Frankrijk waren naar de studio gehaald om er iets over te zeggen lijkt het wel. Dan raffelden ze nog even de Meteo af en begon er weer een nieuwe discussie over de grote kwestie maar wel te beroerd om even te vertellen hoe Argentinië-Griekenland was afgelopen, ik noem maar wat, of wat er in de andere poules gebeurde. Ergerlijk.

En wat hadden ze in het Palais Nikaïa uitgevonden? De ruimte voor het podium volgezet met extra luxe VIP-stoeltjes. Bewaakt door een flink aantal (20 of zo) uiterst grimmige security. En de mensen met een “fosse debout” ticket, die kregen te horen dat er vanavond geen debout was en dat ze op tribunebankjes links en rechts van de vipseats moeten gaan zitten. Moet je je voorstellen, de fanatieken (die kleine Engelse vrouwen bijvoorbeeld en die kale Italianen) zitten om 12 uur ’s middags al buiten bij het hek zodat ze als eerste naar binnen kunnen voor een mooi plekje in het midden op de 1e rij, die komen full speed de zaal in gerend en dan wordt er gezegd Ga daar maar zitten, die worden gek. Dus dat was een uur lang discussies, proberen om wel bij het hek te gaan staan, steeds grimmigere security, mensen die wel een zijstoeltje hadden geclaimd maar intussen toch weer in discussie gingen met de security, mensen die illegaal op een vipseat gingen zitten en daar met veel moeite weer uit werden getrokken, de sfeer was niet goed. Wat volgens mij te verwachten was, dat doe je gewoon niet, de fans van Johnny Halliday, Enrico Macias of voor mijn part Mireille Mathieu (leeft die nog eigenlijk?), die gaan dat toch ook niet pikken lijkt me.

Daarom heb ik dus de introductie ook niet gehoord, op het moment dat het zaallicht uitging, ontstond er een run naar voren, en slaagde de security er nog net in om 80% van de ruimte vóór de vipseats vrij te houden, er waren wat vechtpartijtjes, duw en trekwerk terwijl Leopard-Skin Pill-Box Hat al was begonnen. Er was nu sprake van een wankele status quo, de security voelde zich een beetje voor aap gezet en het publiek probeerde nog steeds verder op te dringen (o.a. door over de vips heen te klimmen, ik weet het want ik stond er midden tussen) waarbij het publiek bij het applausmoment steeds centimetertjes kon winnen en na What Good Am I? (er was intussen nog maar ongeveer 50% vrije ruimte en veel vips waren ook al op hun luxe stoel gaan staan met staanplaatshouders voor hun) werd het pleit definitief beslecht en was het een min of meer normaal Dylan-concert geworden.

Ook in Marseille was er iemand met een gouden ingeving, wellicht uit menslievendheid: Hmmmm, Bob Dylan, een man van 69, die bezoekers zullen ook wel allemaal oudjes zijn, die gaan we niet laten staan de hele avond, we vullen de ruimte voor het podium op met stoeltjes dan kunnen ze daar lekker op gaan zitten. Want echt slecht zijn ze niet in Marseille, op vertoon van je toegangskaart mocht je gratis en voor niks in de parkeergarage. De Dome zit namelijk vast aan het gemeentehuis, een postmodern stuk weggooiarchitectuur in de vorm van een knalblauwe cruiseboot en omdat de ambtenaren allemaal om 5 uur de deur uit zijn mochten wij gratis op hun plekjes staan, niet verkeerd van de gemeente Marseille vind ik.

Maar om een lang verhaal kort te maken, natuurlijk waren de meeste oudjes maar al te bereid om hun stoeltje in te wisselen voor een plekje aan de railing, wat van de security weer niet mocht want die stoeltjes hadden ze natuurlijk niet voor jandoedel neergezet, maar zo erg veel security was er ook weer niet en ze zagen er niet uit of ze elke dag in de sportschool staan te zweten dus bij het doven van het licht was de normale Dylan-orde binnen 5 seconden hersteld en gingen we genieten van een majestueuze show.

Want dat was het natuurlijk wel, net zoals in Lyon en Nice, majestueus. Ongelooflijk hoe goed deze band weer is geworden. Niet eens dat Charlie nou zoveel solo´s speelt, maar hij zorgt wel voor een wat ander bandgeluid, Stu staat veel harder dan het de laatste tijd was, Donnie veel zachter en Charlie is vooral bezig om Bob´s solo´s uit te lokken, vooral het orgelspel is daardoor een stuk spannender geworden. Terwijl dus aan de andere kant vooral door Stu’s toedoen het ook weer meer weg heeft van een rauwe gitaarband, het klinkt in elk geval fenomenaal.

En ongelooflijk hoeveel inspiratie Bob weer heeft gevonden bij het upgraden van zijn songcatalogus. Ook is hij zijn rol als zanger lijkt het wel aan het heruitvinden, vooral op de vele momenten dat hij met alleen de mondharmonica achter de microfoon staat.

JLAW hadden we al op Youtube kunnen zien in Roemenië met het lange “omgekeerde” intro en het gelijktijdig ophouden van de muziek waarop het publiek invalt voor een meezing-act.

AATW met gitaarsolo’s van Stu, Charlie en Bob die hiervoor speciaal achter het orgel vandaan komt om een gitaar om te hangen.

Ballad Of A Thin Man waarvan Stu de keiharde gitaarriffs speelt en Bob achter de microfoon staat en als een Italiaanse volkszanger zijn armen en handen laat zwaaien om de climaxen aan te geven. Blind Willie McTell idem.

De helemaal nieuw bewerkte SFTS en andere regel indeling van TUIB.

Memorabele uitvoeringen van I'll Be Your Baby Tonight met Bob op gitaar.

MOW met een keihard riffende Stu Kimball, die na afloop Charlie letterlijk in de armen valt voor een stevige omhelzing.

John Brown in min of meer de bekende uitvoering maar wel met Bob center stage in de `volkszanger/mode´.

What Good Am I? om even te laten horen dat Tom Jones er eigenlijk niks van kan.

Ergens, ik dacht Nice, ja daar was het, was er ook geen band introduction maar daarvoor in de plaats een extra song (Jolene). In Lyon werd bij de band introduction gegrapt over Tony Garnier (hij riep zoiets van wist je niet dat al die zalen van mij zijn)

I Don't Believe You, Forever Young, Desolation Row, Forgetful Heart, wat zou het toch heerlijk zijn om elke avond naar de Bob Dylan Show te kunnen gaan, ik weet zeker dat het mij nooit zou gaan vervelen. Dat kan ik rustig zeggen als je weet dat ik ook nooit genoeg krijg van het luisteren naar Dylan bootlegs, gemiddeld elke dag wel een.

Maar dat zal voor jou (en voor heel veel anderen) ook wel gelden.

Groetjes

Fish Truck

I and I door Frits

I and I

Eén van de meest ingewikkelde Dylan-teksten is I and I. Die openingszin alleen al: ‘Been so long since a strange woman has slept in my bed’. Maar ook een zin als: ‘Someone else is speakin’ with my mouth, but I’m listening only to my heart’. En wat te denken van een zin uit het refrein: ‘One says to the other, no man sees my face and lives’. Ik voel het aan mijn klompen, dit is meer dan een aantal toevallige spreuken bij elkaar.
Volgens mij staat deze zin in de christelijke traditie. Maar eerst, die openingszin. Wat bedoelt Dylan daar mee? En waarom is het een christelijke zin? Het zou best kunnen, dat Dylan met die lange vrouwloze bedperiode? Misschien bedoelt Dylan met die zin, dat hij zich heeft bekeerd van zijn womanizing gedrag.
Die andere zin uit het couplet, een contradictie in termini. Want als Dylan alleen maar luistert naar zijn hart, maar niet naar zijn “mond”, dan zouden we die zin ook niet kunnen geloven. Maar ik schat in dat Dylan het volgende bedoelt: het gaat hem (allang) niet meer om mensen naar de mond te praten. Nee, het gaat om wat in zijn hart gebeurt. You got a heart of Stone, nee, Dylan zelf niet meer. Zijn hart is verandert.
Die refrein-zin, die verwijst naar psalm 110. Psalmdichter en koning David zegt in die psalm: De Heere heeft tot mijn Heer gesproken: zit aan Mijn rechterhand.
Dit is mijn inschatting. Ben ik overtuigend? Dat weet ik niet. Ik schrijf op wat ik denk. Ik houd het bij mezelf. Want het is bij Dylan doorgaans de vraag waar de waarheid ligt. Vooralsnog heb ik mijn eigen waarheid.

Tsja...

Met dank aan de o zo handige overstap naar sneller internet, zit ik even zonder verbinding. Tot ik weer verbinding heb, ben ik afhankelijk van de computer (+ verbinding) van derden.
Ik hoop uiterlijk dit weekend weer een eigen verbinding te hebben en volop berichten te kunnen plaatsen.

Setlist 23 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It ain't me, babe
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. I don't believe you (she acts like we never have met)
06. High water (for Charley Patton)
07. Desolation row
08. Blind Willie McTell
09. Honest with me
10. Shelter from the storm
11. Highway 61 revisited
12. Forgetful heart
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Forever young

Dylan kort #465

Vandaag 32 jaar geleden trad Dylan voor het eerst op in Nederland. (De foto hiernaast is gemaakt tijdens dit concert). Ik heb uitgebreid geschreven over dit eerste concert van Dylan in Nederland. Dit stuk zal deel uitmaken van mijn boek (Mijn boek is al een tijdje af, het wachten is op toestemming van Sony ATV om uit de songteksten van Dylan te citeren in mijn boek).
In de voetsporen van Bob Dylan [Ernst Jansz]. Meer over Dromen van Johanna, hier.
De zwendel met het kopiëren van de vinyl lp door Harry Prenger [iedere platenverzamelaar zou dit moeten lezen].
In Dylan kort #464 vroeg ik om informatie over de photo shoot voor de Fender reclamecampagne. Van Yvon kreeg ik via de e-mail onderstaande artikel uit de New York Times (uit 1965):

Bob Dylan During Recording Session with Fender Electric Guitar - December 1965

1965 was same year that inventor Leo Fender -- who'd revolutionized the way the world heard and played popular music with his groundbreaking electric guitar and amplifier designs in the 1940s and 1950s -- sold his world-famous instrument company to CBS. It was also the year that Bob Dylan would pick up a solid-body Fender guitar and send shock-waves through pop culture with his own newly-electrified sound. In December 1965, Dylan, his sunglasses resting atop a Fender Band Master amp, ran through some runs on a well-worn Fender bass guitar for a Don Hunstein photo-shoot at the Columbia Recording Studios.

Met dank aan Yvon voor het sturen van bovenstaande artikel.

Setlist 22 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. This wheel's on fire
03. I'll be your baby tonight
04. Just like a woman
05. Jhn Brown
06. Under the red sky
07. Honest with me
08. Tangled up in blue
09. Cold irons bound
10. What good am I?
11. Highway 61 revisited
12. Masters of war
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower

Dylan kort #464 [komkommertijd]


Dylan op het Isle of Wight [1969], hier.
Concertnieuws: Dromen van Johanna door Ernst Jansz.

Een paar dagen geleden stuurde Rob mij een serie foto's van Dylan gemaakt voor een reclamecampagne voor Fender. Lang is aangenomen dat deze foto zij gemaakt nadat Dylan op zijn platen gebruik was gaan maken van electrisch versterkte instrumenten. Dat is echter niet het geval, zo mailde Rob mij. De foto's zijn gemaakt op 14 januari 1965, de eerste dag waarop Dylan - samen met andere muzikanten - werkte aan de opnames voor Bringing it all back home.
Verder is natuurlijk opmerkelijk dat Dylan op de foto's geen electrische gitaar vasthoudt, maar een basgitaar - nou niet bepaald een instrument dat makkelijk te associëren is met Dylan.
Weet je meer van deze serie foto's? Laat het me weten door op reacties te klikken, of een e-mail te sturen naar tom_dylan@hotmail.com

Dylan kort #463

Vergeet niet onderstaande bijdragen van Frits (2x) en Floater te lezen.
Bob Dylan theater concert [nee, Dylan gaat zelf niet het theater in, het gaat om covers] op Arthur's musical journey.
Vandaag 29 jaar geleden begon Dylan aan een tournee door Europa.
Twitter: hier.
Een aantal foto's van Dylan uit januari 1974 die ik nog nooit eerder heb gezien, hier. De foto's zijn gemaakt door John Gellman.

Dromen van Johanna door Frits

Dromen van Johanna

Mijn eerste kruisbestuiving van Bob Dylan met Ernst Jansz, vond ik in de cd 'De overkant' van Jansz. Hij bedankt daarop de Amerikaan voor alles bij elkaar, wat andere schrijvers/muzikanten slechts gedeeltelijk hebben. Acht jaar later hoorde ik Jansz' vertaling van Tomorrow is a long time, wat in het Nederlands Huiswaarts is geworden. Weer twee jaar later hoorde ik Jansz Red River Shore in het Nederlands horen.
Dit alles bij elkaar was een opwarmer voor de Nederlandstalige Dylan-show die Jansz vanaf september 2010 [http://www.ernstjansz.com/speellijstdromenvanjohanna.htm] wil gaan doen in het theater. In de Openbare Bibliotheek in Amsterdam oefende hij al het programma, een try out. Een nadeel was overigens, dat de Bieb om 22.30uur iedereen eruit wilde hebben. Dat betekende met Jansz naborrelen in het cafeetje naast de Bieb.
Een mooie show, met schitterende vertalingen van onder meer Desolation Row en Just like a woman. Wat het programma eveneens mooi maakte, waren de voorlezingen uit brieven van Ernst Jansz aan zijn goede vriend H., aan wie hij verantwoording aflegt over de gekozen vertaling, en achtergrondinformatie geeft over de tekst.
Ooit geweten dat de openingszin van Desolation Row verwijst naar een lynchpartij van drie zwarte Amerikanen, die verdacht werden van een verkrachtingszaak? De foto met de onthoofde mannen is een tijd als ansichtkaart rondgestuurd.
Ik ben erg nieuwsgierig geworden naar het boek, naar de vertalingen en de verantwoording. Volgens mij moet het goed zijn.

Gezien: Ernst Jansz zingt Doe Maar, try out, 19 juni 2010, Openbare Bibliotheek Amsterdam – Theater van het Woord

Beste Frits,

Dat de eerste regel van Desolation row zou verwijzen naar een ansichtkaart met daarop een foto van een lynchpartij , is niet nieuw voor mij. De bewuste ansichtkaart staat afgebeeld in het boek Keys to the rain van Oliver Trager.Trager schrijft daarover: For those seeking autobiographical traces in "Desolation Row," look no futher than its first half a dozen words: "They're selling postcards of the hanging." On June 15, 1920, in Duluth, Minnesota, a mere twenty-one years before Dylan was born in that city, a mob of thousands there dragged three black men, Elias Clayton, Elmer Jackson, and Isaac McGie, who'd come to town with the John Robinson Show Circus, from a jail and hanged them from a lamppost at the intersection First Street and Second Avenue East. The event grew out of a dubious accusation by a white teenager that the men had raped his female companion and forced him to watch. Eventually it came out that the boy had made up the story, but the three roustabouts were arrested and jailed on June 14, along with three others from the circus who survived the inquisition. As was common practice for decades, the memory of the tragedy was kept alive by postcards; these were sold in Duluth for some time after the event and easily could have been seen by Dylan as a youngster growing up in northern Minnesota.
Deze ansichtkaart is werkelijk te gruwelijk voor woorden.
Begrijp ik goed uit bovenstaande, Frits, dat Ernst Jansz in zijn programma vertelt over deze ansichtkaart?


groet,

Tom

E-mail van Floater

Beste Tom,

Ik wil toch even reageren op jouw bericht naar aanleiding van de “teruggevonden aantekening”, waar je Jimmy Carter niet helemaal recht doet.
Letterlijk zei Carter in die toespraak namelijk het volgende:
My vision of this nation and its future has been deepened and matured during the nineteen months that I have campaigned among you for President. I have never had more faith in America than I do today. We have an America that, in Bob Dylan's phrase, is busy being born, not busy dying.
Carter had grote bewondering voor Dylan, en Dylan op zijn beurt was erg gesteld op Carter.
In het beroemde Playboy interview met Ron Rosenbaum uit 1977 vertelt Dylan onder meer:

PLAYBOY: Jimmy Carter has said that listening to your songs, he learned to see in a new way the relationship between landlord and tenant, farmer and sharecropper and things like that. He also said that you were his friend. What do you think of all that?
DYLAN: I am his friend.PLAYBOY: A personal friend?
DYLAN: I know him personally.
PLAYBOY: Do you like him?
DYLAN: Yeah, I think his heart's in the right place.
PLAYBOY: How would you describe that place?
DYLAN: The place of destiny. You know, I hope the magazine won't take all this stuff and edit-like, Carter's heart's in the right place of destiny, because it's going to really sound
PLAYBOY: No, it would lose the sense of conversation. The magazine's pretty good about that.
DYLAN: Carter has his heart in the right place. He has a sense of who he is. That's what I felt, anyway, when I met him.
PLAYBOY: Have you met him many times?
DYLAN: Only once.
PLAYBOY: Stayed at his house?
DYLAN: No. But anybody who's a governor or a Senate leader or in a position of authority who finds time to invite a folkrock singer and his band out to his place has got to have . . . a sense of humor . . . and a feeling of the pulse of the people. Why does he have to do it? Most people in those kinds of positions can't relate at all to people in the music field unless it's for some selfish purpose.
PLAYBOY: Did you talk about music or politics?DYLAN: Music. Very little politics. The conversation was kept in pretty general areas.
PLAYBOY: Does he have any favorite Dylan songs?
DYLAN: I didn't ask him if he had any favorite Dylan songs. He didn't say that he did. I think he liked Ballad of a Thin Man, really.
PLAYBOY: Did you think that Carter might have been using you by inviting you there?
DYLAN: No, I believe that he was a decent, untainted man and he just wanted to check me out. Actually, as Presidents go, I liked Truman.

Dat wilde ik toch even rechtzetten!

Groeten,
Floater

E-mail van Frits

Hoi Tom,

Even kort.
Gisteravond bij de try out van Dromen van Johanna geweest.
Je weet, dit is de Dylanshow van Ernst Jansz.
Een hele leuke show, met goede vertalingen - inderdaad beter dan Bindervoet en Henkes.
De nummers werden afgewisseld met een briefwisseling tussen Jansz en zijn vriend H.,
waarin Jansz verteld over de achtergronden van de vertaalde liedjes,
maar ook verantwoording aflegt over de gemaakte vertaling.
Zeker een aanrader, voor als de tour in september begint.

Voor als je niet kunt/wilt: in september verschijnt de cd Dromen van Johanna,
en in oktober/november het boek met de vertalingen.
Dat worden spannende maanden!

Groet,
Frits

Setlist 20 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It's all over now, baby blue
03. I'll be your baby tonight
04. Just like a woman
05. High water (for Carley Patton)
06. Simple twist of fate
07. The levee's gonna break
08. Blind Willie McTell
09. Cold irons bound
10. Tryin' to get to heaven
11. Highway 61 revisited
12. Ain't talkin'
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Blowin' in the wind

Teruggevonden aantekening

In een oude privé-uitgave, ergens uit de jaren tachtig, vol kopieën van artikelen uit kranten & tijdschriften, kom ik een interview uit 1976 tegen waarin Dylan o.a. zegt: A person's body chemistry changes every seven years. No-one on earth is the same now as he was seven years ago, or will be even years from today. It doesn't take a whole lot of brains to know that If you don't grow you die.
De gedachten dwalen gelijk af naar He not busy being born is busy dying uit It's alright, ma (I'm only bleeding). Er is niet zó veel verschil tussen He not busy being born is busy dying & if you don't grow you die.
Presidentskandidaat & latere president Jimmy Carter heeft deze regel uit It's alright, ma (I'm only bleeding) nog gebruikt tijdens zijn campagne, of moet ik zeggen 'misbruikt', hij heeft in ieder geval de kracht van die acht woorden tot nul weten te reduceren door erin te knippen, schuiven & plakken.
He not dying is being born wist hij, waarschijnlijk met die eeuwige plastic glimlach van hem op zijn gezicht, uit te kramen. Te dom om zich te realiseren dat He not dying is being born nergens op slaat, terwijl He not busy being born is busy dying in acht woorden een onverwoestbare levenshouding, of liever een keuze uit twee levenshoudingen, in zich bergt.
De keuze is simpel, een mens blijft zich ontwikkelen, met open geest de wereld, het nieuwe tegemoet treden, of een mens blijft stilstaan, sluit zich af voor iedere verandering, iedere ontwikkeling. He not busy being born is busy dying zou boven de poort van iedere universiteit, hoge school of welk instituut waar de mogelijkheid tot ontwikkeling wordt geboden, geschilderd moeten worden.
In sierletters.

Setlist 19 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. Don't think twice, it's all right
03. Just like Tom Thumb's blues
04. Just like a woman
05. High water (for Charley Patton)
06. Desolation row
07. Ballad of Hollis Brown
08. The lonesome death of Hattie Carroll
09. Honest with me
10. If you ever go to Houston
11. Highway 61 revisited
12. Workingman's blues #2
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Forever young

Dylan kort 462 - aanvullingen

In Dylan kort #461 publiceerde ik een lijst met concertdata voor een tournee door Amerika later dit jaar. Daar is inmiddels één datum bijgekomen:

15 augustus - Boise

Isis issue 150 viel vandaag - na een vertraging door stakingen bij de Engelse posterijen - door de brievenbus. Dit jubileumnummer ziet er nog beter uit dan anders met niet alleen de cover, maar alle bladzijdes op glossy papier en in kleur gedrukt. Sinds een paar jaar valt nu om de twee maanden een aflevering van Isis door mijn brievenbus (en de andere maanden een Isis In Between New Letter) en ik heb nog nooit spijt gehad van mijn beslissing om een abonnement te nemen. Isis is voor iedere liefhebber van Dylan's muziek een echte aanrader. Meer informatie is te vinden op de website van Isis.
Paul Simon / Bob Dylan - The Boxer op Obdebo.
Foreign window van Van Morrison op de weblog Van alles... in twee versies waarvan één samen met Dylan.

Dylan kort #462

No direction home (in het kort) op What I watch.
Eerder verwees ik hier naar een uitzending van De wereld draait door waarin Tom Barman It's alright, ma (I'm only bleeding) speelt. Iemand heeft de ruim twee minuten Barman uit de uitzending geknipt en op Youtube geplaatst.
Vandaag 30 jaar geleden kwam Saved uit. Nogmaals hier.
En dan - als een persoonlijke noot - wil ik vaste lezer Karl feliciteren met het slagen voor zijn examen. Goed gedaan Karl!
Bob Dylan op Sleeveface.

Setlist 18 juni 2010

01. Rainy day women #12 &35
02. It ain't me, babe
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. Beyond here lies nothin'
06. Tangled up in blue
07. Honest with me
08. Love sick
09. Cold irons bound
10. I feel a change comin' on
11. Highway 61 revisited
12. Spirit on the water
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. All along the watchtower

Dylan kort #461

De eerste data voor een Amerikaanse tournee in augustus / september staan op bobdylan.com:

4 augustus - Austin
6 augustus - Oklahoma city
7 augustus - Kansas city
8 augustus - Lincoln
10 augustus - Sturgis
11 augustus - Billings
12 augustus - Casper
14 augustus - Jackson
17 augustus - Park city
18 augustus - Las Vegas
19 augustus - Ontario
21 augustus - Monterey
22 augustus - Lake Tahoe
4 september - Seattle

Gezien de gaten in dit tourschema verwacht ik dat er nog wel data toegevoegd zullen worden tussen 14 en 17 augustus en vooral tussen 22 augustus en 4 september.
22 oktober speelt Ernst Jansz nummers van Dylan in Malden. Op 21 juni (aanstaande maandag dus) speelt Ernst Jansz in Amersfoort, en op 2 november in Heerlen.
Een jurk van vlieseline met daarop een zeefdruk van een portret Dylan. [alleen tekst, geen afbeelding van deze jurk, helaas]
Het gedicht Bob Dylan van Willy Peeters.

Dylan kort #460 - aanvullingen

Het boek Bob Dylan in America van Sean Wilentz zal in september verschijnen. Tot zover niks nieuws. Inmiddels de prijs en het isbn nummer van dit boek gevonden. Het boek gaat 26,95 euro kosten, isbn 9781847921505. (zie ook afbeelding links).
Shelter from the storm van Sid Griffin zou 1 juni verschijnen, maar deze datum lijkt opgeschoven te zijn. Nog nergens een nieuwe releasedatum voor dit boek gevonden.
Justin Bieber (wie?) leerde Knockin' on heaven's door van zijn vader op de gitaar spelen.
Ernst Jansz kruipt in de huid van Dylan, op 19 juni in Amsterdam. Meer hier.
Twitter: hier.
Deze moet ik gemist hebben: Bob Dylan (highway) 69 op Rotland.

Dylan kort #460

Twitter: hier.
Alja Spaan citeert.
Gisteren, 16 juni, was het op de dag af vijfenveertig jaar geleden dat de versie van Like a rolling stone die uiteindelijk op single zou verschijnen werd opgenomen. Het toeval wil dat ik gisteravond in een oude aflevering van Isis zat te lezen (issue 120) en daar stuitte op wat naar mijn idee het beste stuk ooit geschreven over het opnemen van Like a rolling stone is. Het stuk is geschreven door Derek Barker en draagt de titel So you want to be a rock & roll star; the story of 'Like a rolling stone'.
Derek Barker heeft voor eens en voor al uitgezocht wie tijdens de sessies voor Like a rolling stone op 15 en 16 juni 1965 welk instrument bespeelde, alleen daarom al is dit stuk de moeite van het lezen waard.
Dit stuk is ook opgenomen in het boek Bob Dylan anthology volume 2; 20 years of Isis.

Setlist 16 juni 2010

01. Rainy day women #12 & 35
02. Señor (tales of yankee power)
03. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
04. Just like a woman
05. Rollin' and tumblin'
06. Shelter from the storm
07. Honest with me
08. Man in the long black coat
09. High water (for Charley Patton)
10. Desolation row
11. Highway 61 revisited
12. Not dark yet
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Blowin' in the wind

Wat losse eindjes

Een tijdje geleden plaatste ik hier - op verzoek van een lezer - een enquête waarin lezers werd gevraagd aan te geven welk Dylan-album de mooiste hoes heeft. De uitslag is inmiddels binnen:

1. The Freewheelin' Bob Dylan (6 stemmen)
2. Desire (4 stemmen)
3. Blonde on blonde en Street legal (beide 3 stemmen)

In Aantekeningen #3807 schreef ik over een aantal boeken over Dylan die ik besteld heb, o.a. over het nieuwe boek van Colin Waters. Over het boek schreef ik o.a. dat de verwachtingen laag gespannen waren, dat de prijs van het boek bijzonder laag ligt (9 euro) en dat ik de cover bijzonder mooi vind.
Het boek viel vandaag door de brievenbus en ik heb er nog geen letter in gelezen, maar wil al wel vast een eerste indruk geven. Allereerst is 'boek', wat overdreven, 'boekje' is beter (17,6 x 11,1 cm). 128 blz. De kaft is in het echt net zo mooi als de afbeelding op het internet. De inhoudsopgave bekijkend schat ik zo in dat het om (mini-)biografie gaat met een wat onevenwichtige verdeling van de aandacht over de verschillende periodes uit Dylan's leven / carrière:

pre-Columbia (1941 - 1961) blz. 7 t/m 51
1961 - 1968 blz. 52 - 97
1968 - 1974 blz. 98 - 102
1974 - 1987 blz. 103 - 113
1987 - 2010 blz. 114 - 118

Vooral de maar liefst 24 jaar van 1987 t/m 2010 komen er karig van af met slechts 5 (!) bladzijdes. Een boek(je) om in één adem uit te lezen, niet zozeer omdat het zo geweldig is (schat ik zo in) maar omdat het simpelweg niet genoeg woorden bevat om nog eens weg te leggen.
Dit boekje is overigens niet het enige boek dat in de laatste dagen door de brievenbus viel, verder o.a. Song of the North country en The Cambridge companion to Bob Dylan ontvangen. Het wachten is nog op het nieuwe boek van Sid Griffin.
Vanavond staat Dylan voor de tweede keer deze tournee in Italië op een podium, in Viareggio. Tot nog toe vind ik de setlists nog weinig verrassend ogen, met hier en daar een uitzondering, zoals What good am I?, Absolutely sweet Marie en The man in me.
Meer over de 40 cd boxset: na navraag van een lezer heeft de auteur bevestigd dat het hier niet om een tikfout gaat, maar dat er echt een 40 cd boxset van Dylan in de maak is. We zullen zien (begin maar vast met sparen... Hoewel het misschien ook nog wel mee valt, de Miles Davis boxset, uitgebracht in November 2009, met 70 cd's en 1 dvd kost op dit moment bij bol.com 199,99 euro)

Setlist 15 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It's all over now, baby blue
03. I'll be your baby tonight
04. Tangled up in blue
05. The levee's gonna break
06. Masters of war
07. I don't believe you (she acts like we never have met)
08. Warkingman's blues #2
09. Cold irons bound
10. Under the red sky
11. Highway 61 revisited
12. Can't wait
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower

Dylan kort #459

Ik ben geen liefhebber van coverversies, zoveel moge zo langzamerhand duidelijk zijn, maar soms kom je iets opmerkelijks tegen, zie hier voor een Nederlandstalige versie van You're gonna make me lonesome when you go.
Een genie kan alles tegelijk, hier.
Vandaag vijfenveertig jaar geleden begon Dylan aan het opnemen van Like a rolling stone. En nogmaals (waarin de opnames van Like a rolling stone verplaatst worden van New York naar Nashville...
De dichter en Dylan van Martin Bril op Simple Comme Bonjour.
Ernst Jansz zingt Bob Dylan in Amsterdam (19 juni) op Nieuwsbank.
Een Dylan interview uit de jaren 80 (video), hier.
Een Dylan interview van (10 oktober 1985, video), hier.
Hoe meer ik er over nadenk - ik geloof me nadenken heb ik vandaag veel gedaan - hoe onwaarschijnlijker het mij lijkt dat die 40 cd boxset (zie Dylan kort #458) er daadwerkelijk komt. Dit bericht moet of een (zeer geslaagde) grap zijn, of - en dat lijkt mij waarschijnlijker - een tikfout. In het laatste geval zal er daadwerkelijk een boxset in de maak zijn (4 cd's, misschien zelfs 10 cd's?). Over wat er mogelijk op deze boxset komt te staan, kan ik we speculeren, maar van speculeren is nog nooit iemand wijzer geworden. En Sony Legacy belt mij toch niet om advies in te winnen...
Als er daadwerkelijk een boxset komt met - laat ik voorzichtig zijn - meer dan 3 cd's, dan verwacht ik niet dat deze nog dit jaar zal verschijnen. Een release (min of meer) samenvallend met Dylan's 70ste verjaardag in mei 2011 lijkt mij waarschijnlijker.

Dylan kort #458

Volgens de website examiner.com is Sony Legacy bezig met het voorbereiden van de release van een 'superfan'-uitgave: een 40-cd release. In het bericht op de examiner.com wordt al gesuggereerd dat het om een typefout gaat, dit lijkt mij inderdaad niet onwaarschijnlijk. Een 40-cd boxset lijkt mij - gezien de hoge prijs - onverkoopbaar. We zullen zien.
Ton stuurde mij een link naar een Dylan-poster. [Met dank aan Ton]
Alja Spaan citeert.
Noord Nederlands DYLAN festival, zie hier.

Setlist 13 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. Don't think twice, it's all right
03. I'll be your baby tonight
04. Just like a woman
05. High water (for Charley Patton)
06. Simple twist of fate
07. Rollin' and tumblin'
08. Tryin' to get to heaven
09. Cold irons bound
10. Blind Willie McTell
11. Highway 61 revisited
12. Nettie Moore
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. All along the watchtower

Dylan kort #457 - aanvullingen

Blogman: en wie is deze meneer op de fiets? [één keer raden...]
Een aantal nummers van het concert van gisteravond zijn te beluisteren op de website Examiner.com.
Dat in mijn avondprogramma geen voetbal zit, staat voor mij wel vast. Wel Dylan, ook dat staat vast. Maar ik twijfel nog tussen lezen in een oude aflevering van Isis - mag ik een ieder nog eens aanraden een abonnement te nemen op Isis - en het bekijken van een Dylan-dvd. Waarschijnlijk wordt het lezen in Isis, iets wat ik eigenlijk de gehele dag al doe - met wat kleine andere zaken tussendoor - tot de ogen te moe worden om de letters nog te kunnen zien of de geest te vol raakt om nog te kunnen absorberen. Mogelijk dat ik dan nog een dvd in de speler schuif. Ik kom tijd te kort! Heel veel tijd te kort! Als ik bedenk wat ik allemaal nog moet / wil lezen, zien en horen, krijg ik spontaan koude voeten van onrust.
Er is godsgruwelijk veel Dylan te lezen, zien en horen, dat ik constant het gevoel heb achter de feiten aan te lopen en naar mate de tijd verstrijkt, lijkt de achterstand alleen maar toe te nemen. Dan heb ik het nog niet over de berg gedachten die ligt te bonken in mijn achterhoofd, schreeuwend om geschreven te worden. Voor deze weblog en elders. Het voordeel is dat ik me nooit hoef te vervelen.
Vergelijk de foto hierboven eens met de foto gebruikt voor de Nederlandse persing van de single Rainy day women # 12 & 35 / Pledging my time. Heb je bewuste single in huis? Leg 'm nog eens onder de naald. Beide tracks zijn ingekort. Nou is het niks bijzonders dat nummers voor een single-release worden ingekort, maar bij de nummers op deze single is het inkorten met een botte bijl gedaan, beschamend slecht. Zelfs zo slecht, dat het weer lachwekkend wordt.
Aanstaande zaterdag is het precies 30 jaar geleden dat Saved uitkwam. Een mooie reden om komende week wat intensiever naar het album te luisteren. Ik heb wel vaker dit soort voornemens, maar zelden komt er wat van. Zo was ik van van plan om aandacht te besteden aan het duizendste bericht op deze weblog, helemaal vergeten. Of het feit dat Self portrait 40 jaar geleden uitkwam, 5 dagen geleden. Helemaal vergeten. Aan de andere kant, wat doet het er ook toe? Ik kan iedere dag wel luisteren naar Self portrait of Saved.
Bovenstaande is enigszins van de hak op de tak en had beter onder de titel Wilde gedachten gepubliceerd kunnen worden. Het is zoals het is & daarmee basta.

Dylan kort #457 - komkommertijd

Een lijstje met wanneer Dylan (sinds 2008) op de Nederlandse radio te horen was. Dat is verdomd weinig (7 keer in 2008, 14 keer in 2009 en tot nog toe 3 keer in 2010).
Dylan de gitaarvirtuoos - mooie afbeelding (en ook niet meer dan dat), de prijs is helaas al vergeven.
Nu de blikken van de wereld op Zuid-Afrika gericht lijken te zijn, verschijnen er weinig Dylan-gerelateerde berichten op het net. Komkommertijd in optima forma. En dan te bedenken dat de setlist van gisteravond (zie hieronder) 'verrassingen' als The Man in me, Ballad of Hollis Brown, What good am I?, Not dark yet en Forever young i.p.v. All along the watchtower als laatste nummer bevat. Natuurlijk is dat geen wereldnieuws, behalve voor fanatici als ondergetekende.
Heeft iemand al het stuk over Time out of mind in Mojo 200 gelegd naast de stukken die in 2008 in Uncut werden gepubliceerd (+ de aanvullingen op het internet) n.a.v. de release van Tell tale signs? Ik ben er nog niet aan toe gekomen, maar heb wel het vermoeden dat beide uit dezelfde 'bron' komen / overlappingen zullen hebben. Het stuk in Mojo 200 doet mij in ieder geval sterk denken aan de in Uncut gepubliceerde stukken.
Een tijdje geleden kwam de graphic novel Bob Dylan revisited uit. Rond dezelfde tijd verscheen er ook een graphic novel over Johnny Cash. Op het internet vond ik een pagina uit deze laatste, inclusief Dylan, zie hier.

Setlist 12 juni 2010

01. Leopard-Skin Pill-Box Hat
02. The Man In Me
03. I'll Be Your Baby Tonight
04. Tangled Up In Blue
05. The Levee's Gonna Break
06. The Lonesome Death Of Hattie Carroll
07. I Don't Believe You (She Acts Like We Never Have Met)
08. Ballad Of Hollis Brown
09. Honest With Me
10. What Good Am I?
11. Highway 61 Revisited
12. Not Dark Yet
13. Thunder On The Mountain
14. Ballad Of A Thin Man
(encore)
15. Like A Rolling Stone
16. Jolene
17. Forever Young

Dylan kort #456

Twitter: hier.
Ik heb altijd gezegd dat ik architectuur van Bob Dylan heb geleerd. Toen ik net was afgestudeerd heeft een architectuurcriticus mijn werk vergeleken met dat van Dylan, als een soort van folkmuziek. [...] Mijn favoriete song van Bob Dylan is trouwens Forever Young. (Bob van Reeth)
Helden van Tom Waits [over Mojo 200] op NRC Handelsblad.
Geert Wilders Paranoid Blues een remake van Dylan's Talking John Birch paranoid blues op De Borgers.
aanvulling op Dylan en politiek (zie hieronder): I never set out to write politics. I didn't want to be a political moralist. There were people who just did that. Phil Ochs focused on political things, but there are many sides to us, and I wanted to follow them all. We can feel very generous one day and very selfish the next hour... (Dylan tegen Robert Hilburn in November 2003)
De bestelde boeken over Dylan stromen binnen [zie Aantekeningen #3807], maar het schrijven over deze boeken - zoals ik heb beloofd - zal nog even op zich laten wachten. Dit vanwege de simpele reden dat ik eerst door een stapel oude afleveringen van Isis wil lezen en dat Isis #150 vandaag of morgen wel door de brievenbus zal vallen. Qua lezen gaat de meest recente uitgave van Isis bij mij altijd voor alles.
Gisteravond - terwijl ik een stuk las over de invloed van o.a. Grapes of wrath van John Steinbeck op Dylan's songteksten - dacht ik dat het misschien wel aardig is om eens een stuk te schrijven over welke boeken ik heb gelezen omdat ik weet dat ze van invloed zijn geweest op Dylan's schrijven en / of omdat Dylan ze gelezen heeft.
Hetzelfde geldt voor muziek. Ik heb Hank Williams ontdekt omdat ik ergens heb gelezen dat Dylan, enz.
Het zijn nog maar bonkende voornemens, ergens diep in het achterhoofd opgeborgen. Zelf al wel hier iets over te melden? Stuur het naar tom_dylan@hotmail.com.
Vanavond speelt Dylan in Linz, Oostenrijk. De eerste twee data voor een Amerikaanse tournee later dit jaar, zijn bekend, waarvan de eerste nog niet definitief vast staat:

3 september 2010 - Yakima
4 september 2010 - Seattle

Setlist 11 juni 2010

01. Rainy day women # 12 & 35
02. Lay, lady, lay
03. Just like Tom Thumb's blues
04. Just like a woman
05. Beyond here lies nothin'
06. Shelter from the storm
07. Honest with me
08. Mr. Tambourine man
09. Cold irons bound
10. Workingman's blues #2
11. Highway 61 revisited
12. I feel a change comin' on
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower

Dylan kort #455 - komkommertijd

Oude bericht [2 jaar oud] teruggevonden: postzegelblog.
19 juni speelt Ernst Jansz Dylan in Amsterdam.
foto's: Dylan fietst door Duitsland.

Dylan kort #454

De grote festivalacts 2010: Bob Dylan [niet veel meer dan een foto], hier.
Daniel Lanois, producer van Dylan's Oh mercy en Time out of mind ligt in het ziekenhuis na een motorongeluk.
Mijn vriend B. (deel 2) op Zeg nu zelf.
Twitter: hier.

Vandaag 21 jaar geleden


01. Most likely you go your way (and I'll go mine)
02. Ballad of Hollis Brown
03. Masters of war
04. I'll be your baby tonight
05. Shelter from the storm
06. Highway 61 revisited
07. Mr. Tambourine man
08. Don't think twice, it's all right
09. Knockin' on heaven's door
10. I don't believe you (she acts like we never have met)
11. Trail of the buffalo
12. I shall be released
13. Like a rolling stone
(encore)
14. To Ramona
15. All along the watchtower

Wilde gedachten #9 - zoeken naar Mojo

Een tijdje terug schreef ik al dat bij Mojo #200 een cd zou zitten met daarop I was young when I left home door Dylan. De afgelopen paar weken ben ik met de regelmaat van de klok binnengelopen bij mijn vaste leverancier van de Mojo, steeds zonder resultaat. Ook heb ik navraag gedaan, maar het antwoord was steeds: Nee, ik weet niet wanneer de nieuwe Mojo komt.
Vandaag was ik het zat en ben ik naar de concurrent gelopen, daar volop Mojo #200 in de schappen en dus sinds een uurtje mag ik mij de gelukkige eigenaar noemen van dit tijdschrift inclusief cd.
Want, laat ik wel wezen, het gaat mij in eerste instantie om de cd.
I was young when I left home op deze cd is de versie zonder introductie, de versie die eerder verscheen op de bonus-cd bij "Love and theft". De cd bevat verder o.a. nummers van Howlin' Wolf, Big Mama Thornton en Hank Williams. Maar het meest interessant van de overige songs - voor de Dylan-liefhebber - is misschien wel No more auction block door Paul Robeson.
In het tijdschrift zelf o.a. een interview met Harry Belafonte, o.a. over Dylan's bijdrage aan Midnight special: Dylan pulled a harmonica out of the bag, dipped it in water and played through a single take. Then he headed for the door. Onzin natuurlijk, er zijn vele takes opgenomen van Midnight special met Dylan op mondharmonica, waarvan er twee officieel zijn uitgebracht.
Verder een paginagrote advertentie voor The Drawn blank series 2010 en een stuk over het opnemen van Time out of mind.

Setlist 9 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It ain't me, babe
03. I'll be your baby tonight
04. Stuck inside of Mobile with the Memphis blues again
05. Just like a woman
06. Absolutely sweet Marie
07. High water (for Charley Patton)
08. Shelter from the storm
09. Tweedle dee and tweedle dum
10. Man in the long black coat
11. Highway 61 revisited
12. Forgetful heart
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower

Dylan kort #453

Twitter: hier.
Dylan en politiek [aanvulling op onderstaande stukken] op Modern times.
Vandaag 40 jaar geleden ontving Dylan een eredoctoraat. Op 9 juni 1986 begon Dylan aan zijn eerste tournee door Amerika in vijf jaar. Beide hier.

Setlist 7 juni 2010

01. Leopard-skin pill-box hat
02. It ain't me, babe
03. I'll be your baby tonight
04. Beyond here lies nothin'
05. Just like a woman
06. Honest with me
07. Desolation row
08. High water (for Charley Patton)
09. Mr. Tambourine man
10. I don't believe you
11. Highway 61 revisited
12. Love sick
13. Thunder on the mountain
14. Ballad of a thin man
(encore)
15. Like a rolling stone
16. Jolene
17. All along the watchtower

Dylan en politiek deel 2 door Tom

politiek (de (v.); g.mv.) 1. geheel van staatkundige beginselen en regels volgens welke een staat, gewest enz. wordt of moet worden geregeerd 2. handelwijze, gedragslijn van een regering als zodanig ten aanzien van bep. objecten: de financiële, binnenlandse, buitenlandse politiek 3. diegenen die de politieke ontwikkelingen bepalen 4. manier van optreden, van doen

Misschien zijn we de woorden wel ergens onderweg kwijtgeraakt. Misschien weten we niet meer wat politiek is. Alleen daarom al is het goed om er een woordenboek op na te slaan.
De vraag was of Dylan politieke songs heeft geschreven [ik vind van niet, Frits vindt van wel, zie hieronder]. Die vraag is makkelijk te beantwoorden door de definitie van politiek erbij te pakken. Lees maar mee:
Dylan's songteksten zijn staatkundige beginselen en regels volgens welke een staat, gewest enz. wordt of moet worden geregeerd. Onzin natuurlijk, de grootst mogelijke kromdenkerij denkbaar.
Conclusie: Dylan heeft geen politieke songs geschreven.

Maar wacht even, zo makkelijk laat ik mezelf er niet mee weg komen. De definitie van politiek zoals die in Van Dale te vinden is, is hier niet bruikbaar. De vraag, de discussie moet scherper geformuleerd worden.
Nieuwe vraagstelling: heeft Dylan songs geschreven met als doel de luisteraar in een bepaalde politieke richting te duwen?
Het antwoord op deze vraag lijkt simpel: 'tuurlijk heeft hij dat gedaan, Only a pawn in their game moet de luisteraar overtuigen van de kwalijkheid van segregatie, Let me die in my footsteps moet de luisteraar overtuigen van de waanzin van de door de Amerikaanse regering gepropagandeerde angst voor de atoombom van de Russen, enz.
Hoe logisch dit antwoord ook lijkt, het is te simpel gedacht. Om deze conclusie te kunnen trekken, moet de luisteraar in de kop van de schrijven - van Dylan - kunnen kijken. Hoe kan ik als luisteraar nou weten met welk doel voor ogen Dylan Only a pawn in their game en Let me die in my footsteps schreef?
Niet dus.
En daarin zit nou net de crux. De luisteraar interpreteert de songs als zijnde politiek, ongeacht of de schrijver dat doel ook voor ogen had. De waarheid van de luisteraar is de waarheid geworden, helaas. Het dood de geest van nieuwe luisteraars.
Het valt niet mee om alles wat ik in de loop der jaren gelezen heb over bijvoorbeeld Let me die in my footsteps en Only a pawn in their game te vergeten, om weer zelf te luisteren naar wat de songs nou daadwerkelijk zeggen.
Luister nog eens goed naar Let me die in my footsteps, natuurlijk is er in de song sprake van het in zee gooien van tanks en wapens, om eens iets te noemen. Maar nergens in deze song komt de atoombom of Rusland ter sprake, nergens!
In deze song vertelt de ik zijn verhaal, niet wat 'de mensheid', de staat, het gewest enz. zou moeten doen.

Dylan's songs gaan niet over besturen, over 'het grote plaatje', Dylan's songs gaan over individuele situaties, zoals de moord op Medgar Evers in Only a pawn in their game. De (nee, deze) luisteraar trekt vervolgens de conclusie dat segregatie slecht is. Niet de schrijver - Dylan - maakt de song politiek, maar de luisteraar.

Dylan kort #452

Op Modern times de berichten Dylan-blogger en I want you.
Voor de liefhebbers van covers: Bob Dylan tribute band.
[in het kader van onderstaande discussie over Dylan en politiek:] Het beste politieke lied volgens de lezers van NME.